Black Hills National Forest

De Black Hills, met daarin het gelegen Black Hills National Forest, vormen een klein geïsoleerd gebergte dat boven de grasvlakten van de Great Plains uittorent. Het is gelegen in het westen van de Amerikaanse staat South Dakota, met uitloop in Wyoming. De bergen zijn veelal begroeid met bomen.

In de Black Hills zijn veel nationale parken en monumenten. Onder hen Mount Rushmore, Custer State Park (het grootste staatspark van South Dakota, en een van de grootste in de Verenigde Staten), Devils Tower National Monument en Crazy Horse Memorial.

De Black Hills werden voor de komst van de kolonisten bewoond door Lakota-indianen. Na de vondst van goud in de jaren 1870 kwam er een goudkoorts op gang en steeg het inwonertal van het gebied aanzienlijk. In 1880 waren de Black Hills het dichtstbevolkte gebied van het Dakota-territorium. Sindsdien is de mijnbouw (goud) lange tijd een belangrijke economische rol gaan spelen.

Mount Rushmore National Memorial

Mount Rushmore is een Amerikaans nationaal monument, gelegen in de Black Hills nabij het dorpje Keystone. Het toont 18 meter hoge, uit graniet gehakte portretten van vier Amerikaanse presidenten: George Washington, Thomas Jefferson, Theodore Roosevelt en Abraham Lincoln. Het monument herdenkt de geboorte, groei en ontwikkeling van de Verenigde Staten.

Om het toerisme en de economie in South Dakota te stimuleren, vatte Doane Robinson in 1923 het idee op om in de Black Hills een aantal kolossaal grote portretbeelden te laten uithakken. Aanvankelijk dacht Robinson hierbij aan beelden van grote figuren uit de geschiedenis van de staat South Dakota, zoals Lewis en Clark, Buffalo Bill en Red Cloud, een befaamd indianenleider.

Aan het einde van dat jaar stuurde Robinson aan de Amerikaanse beeldhouwer Lorado Taft een brief, waarin hij zijn ideeën hieromtrent aan de orde stelde. Taft was evenwel ziek en kon niet meedenken over de verwezenlijking van Robinsons plannen. Hierop benaderde hij Gutzon Borglum, die even daarvoor had getekend voor het ontwerp van het Confederation Memorial in Stone Mountain (Georgia). Deze reageerde meteen enthousiast. Borglum zou later ook leiding geven aan de vervaardiging van het eigenlijke werk. Robinson zocht hierop contact met de senator voor South Dakota, Peter Norbeck. Deze was enthousiast over het plan, maar overtuigde Robinson dat het voor de financiering beter zou zijn wanneer het op te richten monument een meer nationaal karakter zou krijgen. Norbeck zou later inderdaad een grote rol spelen bij het verwerven van federale fondsen, nodig voor de totstandkoming van het monument.

Het Mount Rushmore National Monument moest meer toeristen naar de regio trekken en dat is gelukt. In 1925 keurde de goeverneur van South Dakota een wet goed waarna de bouw van het monument kon beginnen. Verschillende financiële tegenslagen zorgden daarna nog voor vertraging van het project.

Uiteindelijk duurde de bouw veertien jaar en werd het Mount Rushmore National Monument in 1941 voltooid. Gutzon Borglum en zijn zoon Lincoln leidden het uithouwen van de vier gezichten.

Crazy Horse Memorial

Het Crazy Horse Memorial bevindt zich ook in het Black Hills National Forest en is de grootste sculptuur ooit door mensen gemaakt. Het beeld stelt de belangrijke indianenleider Crazy Horse voor, zittend op een paard. Op dit moment is alleen het gezicht van Crazy Horse helemaal klaar, aan zijn torso, zijn armen en het paard wordt nog volop gewerkt.

Het project is een antwoord van de Native Americans op de nabijgelegen sculptuur Mount Rushmore, waar de hoofden van vier Amerikaanse presidenten zijn te zien. Het belangrijkste verschil tussen beide monumenten is dat Mount Rushmore voor een belangrijk deel is gefinancieerd door de overheid, terwijl de bouw van Crazy Horse Memorial geheel wordt bekostigd door middel van giften en entreegelden. Vanwege de omvang en de beperkte financiële middelen is de bouw van Crazy Horse Memorial een bijzonder tijdrovend project; de werkzaamheden zijn gestart in 1948 en het zal naar verwachting nog vele tientallen jaren duren voordat het beeld af is.

Elk jaar wordt er een mars naar het beeld gehouden. Ook zijn er explosies waarbij het publiek wordt uitgenodigd om te zien hoe een deel van de rotsen wordt weggeblazen.

Custer State Park

Custer State Park met een oppervlakte van 287 km² is een van de grootste staatsparken van Amerika. Het is een groot onderdeel van het Black Hills National Forest. Het is vooral populair vanwege de vele recreatieve mogelijkheden. Er lopen een aantal mooie routes door het park, die geschikt zijn voor auto’s, motors en fietsen, en er zijn ook erg veel wandelmogelijkheden.

Een andere populaire activiteit is het bekijken van de aanwezige wildlife; er leven meer dan 1500 bizons in het park, er zijn prairiedogtowns waar je vlak naast de weg heel veel prairiehonden kan zien, en er lopen burros (ezels) in het park rond die zich gewillig laten aanhalen en fotograferen. Vooral voor kinderen is dit erg leuk. Verder komen er berggeiten, dikhoornschapen, diverse soorten herten, elanden, coyotes en diverse katachtigen, zoals de bergleeuw en de bobcat, in het park voor.

Er lopen diverse wegen door het park, we noemen hier de drie belangrijkste, dat zijn de Iron Mountain Road, de Needles Highway en de Wildlife Loop Road.

De 29 kilometer lange Wildlife Loop Road ligt in het zuidoosten van het park. Het ene uiteinde ligt aan de Iron Mountain Road, ongeveer 2 mijl ten westen van de oostelijke ingang. En het andere uiteinde ligt bij Blue Bell Entrance Station aan State Route 87, ongeveer 5 mijl boven de zuidelijke ingang.

De weg gaat voornamelijk door een heuvelachtig, open grasland. In dit gebied leven bijzonder veel dieren, vooral kort na zonsopgang en rondom zonsondergang heb je hier dan ook veel kans om bizons, herten, elanden, coyotes, ezels of prairiedogs te zien. Ook komen hier veel verschillende vogelsoorten voor, zoals haviken en arenden. Ongeveer halverwege de route ligt het Wildlife Station Visitor Center. Eén keer per jaar, omstreeks 1 oktober, vindt de spectaculaire Buffalo Roundup plaats. De ongeveer 1500 bizons die in het park leven worden dan bij elkaar gedreven en in omheiningen binnen de Wildlife Loop Road opgesloten zodat zij kunnen worden gevaccineerd en onderzocht. Het evenement trekt elk jaar meer dan 10.000 bezoekers.

Needles Highway is een prachtige, 14 mijl (23 km) lange route die van het midden van het park tot aan de noordwestelijke ingang loopt. Het is een onderdeel van de 39 mijl lange State Route 87. Het zuidelijke uiteinde van Needles Highway begint aan de hierboven beschreven Iron Mountain Road (State Route 16A), ongeveer midden in het park. Het is een erg smalle weg door een prachtig bosgebied met veel ruige granieten rotsen, die als naalden de lucht in lijken te steken. Vandaar de naam. In het begin is er maar nauwelijks gelegenheid om te stoppen, er zijn vrijwel geen pullouts. Maar even verder liggen er diverse parkeerplaatsen, zodat je de auto even aan de kant kunt zetten om de mooie omgeving goed te kunnen bekijken.

Een van de meest opvallende rotsformaties is Needles Eye, die zo is genoemd vanwege de opvallende smalle opening die door de kracht van de wind, de vorst en de dooi is gevormd. Net als bij de Iron Mountain Road passeer je diverse smalle tunnels, de smalste tunnel aan de Needles Highway is slechts 2.54 meter breed.

De Needles Highway is elk jaar gesloten van begin november tot begin april afhankelijk van de weersomstandigheden.

• kaarten: Cartographics.nl
• foto’s: Michel Verhoeks
• bron: Wikipedia Black Hills Forest, Wikipedia Mount Rushmore, Ontdek Amerika